Ondertussen moest er ook van alles worden aangevraagd. Een goede rolstoel, een eet-werkstoel, een aangepast autostoeltje, een parkeervergunning etc. We gingen dus de bekende ‘molen’ in. Ook ging Tess ging steeds minder lopen en kon bijna de trap niet meer op en af. Er moest dus een (bad)kamer beneden komen. Het was fijn dat ik nog bevallingsverlof had, zodoende had ik ook de tijd om dit allemaal te regelen. Gelukkig werkte de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) van de gemeente erg goed mee en werden veel zaken snel gerealiseerd.

Zo werd er begin november een start gemaakt met de aanbouw van een zorgunit in onze tuin. Gelukkig wonen we ruim genoeg en paste het precies. Binnen tien dagen was de aanbouw klaar en twee weken later stond er een hoog-laag bed in en hadden we het zo goed en kwaad als het kon ingericht. Tess kon niet wachten om er te gaan slapen. Ze vond het geweldig, zo’n eigen slaapkamer met badkamer beneden. We merkten ook dat ze blij was dat ze de trap niet meer op en af hoefde. Tess werd hierdoor en door haar nieuwe school een stuk relaxter en wij dus ook.