De laatste keer dat ik een blog schreef zat ik nog middenin de malle molen van ziekenhuisopnames en het gevecht tegen de epilepsie. Inmiddels durf ik te zeggen dat we de epilepsie onder controle hebben en de situatie stabiel is. En dat geeft ‘rust’, voor zover je in ons gezin van rust kunt spreken. Daarnaast geeft het ook tijd om weer even stil te staan bij wat er gebeurd is en hoe nu verder. Hoe zeer ik ook hoop dat Tess nog een paar jaar bij ons mag zijn, we hebben besloten om nu toch echt actief na te gaan denken over het afscheid van Tess. We hebben inmiddels een bijzondere uitvaartonderneming gevonden waarbij zowel de vader van Tess als ik een goed gevoel hebben. Zij heeft ons veel stof tot nadenken gegeven. Want wat is er veel mogelijk……
Funeral Fair
Door de uitzending in Hart van Nederland begin dit jaar zijn we in contact gekomen met rememberme. Twee meiden die een platform hebben opgericht met als visie dat het leven gevierd mag worden, ook tijdens het afscheid. Hun missie is om mensen daarbij te helpen. En dat doen ze door te inspireren en mensen in contact te brengen met bijzondere bedrijven. Ik heb ze ontmoet en vind het een verademing dat er ook mensen zijn die hierover (op een verfrissende manier) nadenken. Ik vind het, zeker als moeder, belangrijk om van het afscheid van mijn kind een bijzonder moment te maken, zodat ik daar met een goed gevoel op terug kan kijken.
Taboe
Door de oproep die we vorig jaar hebben gedaan merkte ik dat het nog steeds taboe is om over de dood en het daarbij behorende afscheid na te denken. Het liefst denken we er zo min mogelijk aan. Als het dan voor de deur staat worden we er vaak door overvallen en moeten we nog bedenken wat we willen. Wat logisch is en tegelijkertijd ook bijzonder, want onze bruiloften en andere bijzondere momenten regisseren we tot in de puntjes. Maar over ons afscheid denken we liever niet na. Terwijl we weten dat we allemaal een keer gaan. Nee, dat laten we toch liever over aan een uitvaartmaatschappij die alles voor ons regelt en beslist. Waardoor ons afscheid al snel dertien in een dozijn wordt. Dat wil ik niet en dat hoeft gelukkig ook niet.
Ik ben blij dat wij in ieder geval nog de tijd hebben om hier in alle rust over na te denken. En zelf de regie te nemen, want je neemt tenslotte maar een keer afscheid! De vader van Tess en ik gaan daarom op zondag 9 april naar de Funeral Fair in Rotterdam, waar we hopen veel inspiratie op te doen, zodat het afscheid van Tess een hele mooie herinnering wordt.
Dus mocht je op zondag 9 april nog geen plannen hebben….. de toegang is gratis, dus dat hoeft geen belemmering te zijn 🙂
