Tess gaat steeds moeizamer en minder praten. Vaak komt dit door vermoeidheid, soms kan ze niet meer op de woorden komen of het lukt haar niet om ze uit te spreken. Ze is daarom moeilijk te verstaan. Gelukkig begrijp ik vaak wel wat ze bedoelt, al wordt dit voor mij ook steeds lastiger. Ik zie ontzettend op tegen het moment dat ze echt niet meer praat, hoewel ik weet dat ook dit een proces is waarin je langzaam meegroeit. Toch lijkt het me zo stil en zo lastig voor haar om zich niet meer op die manier te kunnen uiten. Daarom is er nu een spraakcomputer aangeschaft. Deze hebben we zelf gevuld met zaken die voor Tess belangrijk zijn. Dat was nog een hele klus. En nu is het oefenen. De vraag is of ze begrijpt dat dit geen speelgoed (tablet) is maar een manier om aan te geven wat ze wil.